CHARAKTER

Coton de tulear jest psem inteligentnym, bystrym i lubiącym naukę, posiada spory temperament i bardzo wesołe usposobienie, jest pełen radości życia do późnej starości. Bardzo przywiązuje się do rodziny, nikogo nie faworyzuje. Nie lubi samotności i wymaga dużo uwagi, lecz zostawiony sam w domu na kilka godzin cierpliwie czeka na kogoś z rodziny, przeważnie pierwszą połowę dnia przesypia. Psy tej rasy nie potrzebują długich spacerów, wystarcza im dawka zabawy w domu.

Coton łatwo nawiązuje kontakty z otoczeniem i chętnie wszędzie towarzyszy właścicielowi, jest psem przyjaznym. Z reguły jest otwarty i pewny siebie, ale zdarzają się również osobniki nieśmiałe, które potrzebują więcej czasu, aby zaakceptować nieznajomych. I tak na przykład Foxy należy do grupy śmiałych, a Baffi czasami dopiero po długim czasie akceptuje osoby nieznajome w domu.

Pies tej rasy bywa czasem nadmiernie hałaśliwy, ze względu na fakt, że odznacza się dużą czujnością i lubi sygnalizować, że dzieje się coś podejrzanego.

To doskonały przyjaciel dla osób starszych jaki i starszych dzieci – cierpliwy, łagodny, a przy tym niezmordowany w zabawie. Może się jednak nie sprawdzić jako kompan małych dzieci – jak większość małych psów nie lubi bowiem niedelikatnego traktowania. Przyzwyczajany jednak od początku do obecności malucha w domu staje się jego najlepszym przyjacielem.

Niewielkie rozmiary czynią z cotona doskonałego psa do każdego, nawet najmniejszego mieszkania. Nie można jednak zapomnieć, że pod efektowną szatą kryje się dusza sportowca – nadaje się idealnie do psich sportów takich jak agility, obedience, flyball czy taniec z psem.

Współczesny przedstawiciel rasy jest typowym psem do towarzystwa. W wielu krajach, m.in. w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie czy Francji, cotony wykorzystuje się w dogoterapii. Nazywa się je psami antydepresyjnymi, doskonale sprawdzają się jako zwierzęta wizytujące w szpitalach i domach opieki.

Szczenięta wymagają łagodnego, ale stanowczego wychowania. Mimo niewielkiego wzrostu psy tej rasy mają dość silny charakter, dlatego nie należy pozwalać im na wszystko. Słabość czy niezdecydowanie opiekuna szybko wykorzystają i zaczynają rządzić w domu.

Wzorzec FCI nr 283 (www.zkwp.pl)

COTON DE TULÉAR
POCHODZENIE: Madagaskar.
PATRONAT: Francja.
KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 9 Psy ozdobne i do
towarzystwa.
Sekcja 1.2 Coton de Tuléar.
Nie podlegają próbom pracy.

ZARYS HISTORII RASY: Znany we Francji na długo przed oficjalnym pojawieniem się w 1970 roku, przybysz z Madagaskaru szybko wywalczył sobie tam istotne miejsce wśród ras psów do towarzystwa. Obecnie znany jest na całym świecie.
WRAŻENIE OGÓLNE: Mały, długowłosy pies do towarzystwa, z białą, przypominającą bawełnę szatą, okrągłymi, ciemnymi oczami, o wesołym, inteligentnym wyrazie.
ISTOTNE PROPORCJE :
• Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 2:3.
• Stosunek długości głowy do długości tułowia wynosi 2:5.
• Stosunek długości czaszki do długości kufy wynosi 9:5.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Radosny, stanowczy, bardzo towarzyski – zarówno wobec ludzi, jak i innych psów. Doskonale przystosowuje się do każdego trybu życia. Temperament Coton de Tuléar jest jedną z najważniejszych cech rasy.

GŁOWA: Krótka; widziana z góry – trójkątna.

OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: Widziana z przodu – nieznacznie zaokrąglona; raczej szeroka w stosunku do długości. Słabo rozwinięte łuki brwiowe. Słabo zaznaczona bruzda czołowa. Guz potyliczny i wyrostek grzebieniasty nieznacznie wyczuwalny. Dobrze rozwinięte łuki jarzmowe.
Stop: Słabo zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Stanowi przedłużenie grzbietu kufy; czarny, choć dopuszczalny jest także brązowy. Szeroko rozwarte nozdrza.
Kufa: Prosta.
Wargi: Delikatne, zwarte, tego samego koloru, co nos.
Szczęka i żuchwa oraz zęby: Równe zęby. Zgryz nożycowy, cęgowy lub ciasny przodozgryz, z zachowanym kontaktem zębów górnych i dolnych.
Brak P1 nie obniża oceny; M3 nie są brane pod uwagę.
Policzki: Płaskie.
Oczy: Raczej okrągłe, ciemne, żywe, szeroko rozstawione. Obramowanie powiek dobrze pigmentowane, czarne lub brązowe – w zależności od koloru nosa.
Uszy: Wiszące, trójkątne, osadzone wysoko na czaszce, delikatne na końcach. Noszone przylegle do policzków; sięgające do rozcięcia pyska. Okryte włosem czysto białym lub z lekkim odcieniem koloru jasnoszarego (połączenie białych i czarnych włosów, dające wrażenie jasnoszarego koloru) lub też włosem z łatami (mieszanina białych i płowych włosów, dająca efekt żółtych łat).
SZYJA: Dobrze umięśniona, nieco łukowata. Dobrze osadzona w barkach. Stosunek szyi do tułowia wynosi 1:5. Szyja kształtna,pozbawiona podgardla.
TUŁÓW: Linia grzbietu bardzo nieznacznie wypukła. Pies powinien być dłuższy, niż wyższy.
Kłąb: tylko nieznacznie wyrażony.
Grzbiet i lędźwie: Silny grzbiet; górna linia bardzo nieznacznie łukowata. Lędźwie dobrze umięśnione.
Zad: Ukośny, krótki i umięśniony.

Klatka piersiowa: Dobrze rozwinięta, schodząca do poziomu łokci, długa. Żebra dobrze wysklepione.
Brzuch: podciągnięty, ale nieprzesadnie.
OGON: Osadzony nisko, w linii kręgosłupa.
• W spoczynku noszony poniżej stawu skokowego; koniec uniesiony.
• W ruchu: „radośnie” wywinięty nad grzbietem, skierowany w stronę karku, kłębu, grzbietu lub lędźwi. U psów z bujnym owłosieniem, koniec ogona może spoczywać na odcinku grzbietowo-lędźwiowym.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Przednie łapy ustawione pionowo.
Łopatka i ramię: Ukośna, umięśniona łopatka. Kąt między łopatką a ramieniem: ok. 120°. Długość ramienia odpowiada w przybliżeniu długości łopatki.
Przedramię: Przedramiona pionowe i równoległe, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Długość przedramienia odpowiada w przybliżeniu długości ramienia.
Nadgarstek (staw nadgarstkowy): Stanowi kontynuację linii przedramienia.
Śródręcze: Mocne; widziane z profilu – nieznacznie ugięte.
Przednie łapy: Małe, okrągłe; palce zwarte; dobrze uformowane; pigmentowane opuszki.
KOŃCZYNY TYLNE: Tylne łapy ustawione pionowo. Choć ostrogi (dodatkowe palce) nie są pożądane, ich obecność nie powoduje obniżenia oceny.
Uda: Dobrze umięśnione; kąt między biodrem a udem wynosi ok. 80°.
Podudzie: Ustawione ukośnie; z kością udową tworzy kąt ok. 120°.
Staw skokowy: Suchy, dobrze zaznaczony; tworzy kąt ok. 160°.
Śródstopie: Ustawione pionowo.
Tylne łapy: Podobne, jak przednie.

CHÓD/RUCH: Swobodny i płynny, nie przesadnie przestrzenny. W ruchu górna linia pozostaje bez zmian. Bez śladu nierytmicznego chodu.
SKÓRA: Delikatna, ściśle przylegająca na całym ciele; zwykle różowa, może być pigmentowana.
SZATA
WŁOS: To ważny cecha rasy; pochodzi od niej jej nazwa. Bardzo delikatny i miękki włos, o strukturze bawełny; nie może być twardy ani szorstki. Gęsty, obfity; może być bardzo nieznacznie falisty.

MAŚĆ: Biel stanowi maść podstawową. Na uszach dopuszcza się kilka nieznacznych pasemek koloru jasnoszarego (połączenie białych i czarnych włosów) lub rudo- przesianych (połączenie białych i
płowych włosów). Na innych częściach ciała tego typu znaczenia mogą być tolerowane, o ile nie zmieniają wrażenia dominującej bieli szaty; nie są one jednak pożądane.
WYSOKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Wysokość w kłębie:
Psy: 26-28 cm, z tolerancją do 2 cm powyżej i 1 cm poniżej.
Suki: 23-25 cm, z tolerancją do 2 cm powyżej i 1 cm poniżej.
Waga:
Psy: Od 4 do – maksymalnie – 6 kg.
Suki: Od 3,5 do – maksymalnie – 5 kg.
WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
POWAŻNE WADY:
• Czaszka: płaska lub zbyt wypukła i wąska.
• Kufa: dysproporcja pomiędzy czaszką a kufą.
• Oczy: jasne, zbyt migdałowate w kształcie; entropium, ektropium, wyłupiaste oczy.
• Uszy: zbyt krótkie, o niewystarczającej długości włosa; uszy złożone do tyłu (tzw. różyczkowe ucho).
• Szyja: zbyt krótka, zbyt krępa w części barkowej, zbyt smukła.
• Grzbiet: przesadnie wysklepiony, siodłowaty.
• Zad: poziomy, wąski.
• Łopatka: stroma.
• Kończyny: ustawione do wewnątrz lub na zewnątrz; łokcie na zewnątrz; śródstopia rozstawione szeroko lub zbyt blisko; strome kątowanie.
• Szata: zbyt krótka, zbyt falista, kędzierzawa.
• Pigment: częściowy brak pigmentacji lub zbyt jasnapigmentacja powiek i warg; źle wybarwiony nos, z niedopigmentowanymi plamami.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub nadmierny brak śmiałości.
Wrażenie ogólne:
• Słabo wyrażony typ (niewystarczająco odpowiadający charakterowi rasy, tzn. zwierzę niewystarczająco przypomina pozostałych przedstawicieli tej rasy).
• Wysokość i ciężar ciała nie spełniające wymogów standardu.
Wady dotyczące szczegółów:
• Pysk: wypukły grzbiet nosa.
• Oczy: wyłupiaste, z oznakami karłowatości: zbyt jasne, zez.
• Uszy: stojące lub półstojące.
• Ogon: Nie sięgający do stawu skokowego; osadzony wysoko, zakręcony (tworzący ścisły pierścień);
noszony płasko na grzbiecie lub biodrze; noszony świecowato. Bezogoniastość.
• Szata: nietypowa; wyraźnie skręcona, wełnista, jedwabista.
• Maść: z większymi, kolorowymi znaczeniami lub jakimikolwiek znaczeniami koloru zdecydowanie czarnego.
• Pigment: całkowity brak pigmentacji powiek, nosa lub warg.
Anomalia:
• Tyłozgryz lub przodozgryz, wskutek którego siekacze nie stykają się; zbyt duże przestrzenie między
siekaczami.
• Brak zębów innych niż P1 lub M3.
• Agresja lub ekstremalnie nasilony brak śmiałości.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra,
całkowicie opuszczone do moszny.